حضرت علی (علیه السلام) می فرمایند: «من احب ان یعلم کیف منزلته عند الله، فلینظر کیف منزلة الله عنده، فان کل من خیر له امران، امر الدنیا و الاخرة ، فاختار امر الآخرة علی الدنیا، فذلک الذی یحب الله و من اختار امرالدنیا فذلک الذی لا منزلته الله عنده»؛(1) «هر کس می خواهد بداند منزلت او نزد خدای متعال چگونه است، باید ببیند منزلت خدای متعال نزد وی چگونه می باشد؛ زیرا هر کس که مخیر گشته است بین دو امر: امر دنیا و آخرت. هر کس امر آخرت را بر دنیا مقدم داشته و اختیار می کند، پس او خدا را دوست می دارد و هر کس امر دنیا را مقدم داشته و آن را بر می گزیند و اختیار می نماید پس خدای متعال را نزد وی منزلتی نیست». بر اساس این بیان، اگر انسان در حرکات و سکنات خود جانب خدای متعال را بگیرد. خدای متعال نزد وی منزلت دارد و این نشانه آن است که او نزد خداوند منزلت دارد. اما اگر انسان در حرکات و سکنات خود، جانب خدا را مراقبت نکند خدای متعال نزد وی، منزلت ندارد و این نشانه آن است که وی نزد خدا منزلت ندارد. مراقبت جانب خدا نیز به معنای مراقبت ادب حضوری در پیشگاه پروردگار است؛ یعنی رعایت آداب ظاهری و باطنی. خداوند متعال به ظاهر و باطن احاطه دارد و حاضر در ظاهر و باطن است؛ از این رو در محضر او خلاف مراد و رضای او سر نزند. اگر می خواهید به خداوند نزدیک شوید، خویش را در حضور او ببینید و ادب حضور را ـ چه در ظاهر و چه در باطن ـ مراعات کنید. هر حرکتی که انجام دهید هر نگاهی که می کنید، هر کلمه ای که می گویید و هر آنچه در ظاهر از شما سر می زند؛ همه در محضر حق است و از نظر جانب او دور نیست و اگر حرکت، نگاه و گفتار شما و آنچه در ظاهر از شما سر می زند، بر خلاف رضای او باشد ، چگونه می توانید در حضور او ، ادعای طاعت و حب او و تقاضای طلب رضوان و نزدیکی به او را داشته باشید؟ هین مراقب باش گر دل بایدت کز پی هر فعل چیزی زایدت. هر که ادب حضور را مراقبت کند، بدون شک به خداوند نزدیک خواهد شد. پی نوشتها: 1- بحار الانور، ج 67، ص 25.
